Laatste blog: Ziel en lichaam
Wie zit er op mij te wachten?
7 februari 2012
Wie zit er op mij te wachten?
Een jonge man, eind twintig, afgestudeerd, en op zoek naar zijn missie in dit leven. Hij verzucht: ‘Wie zit er dan op mij te wachten?’
Voor hem is deze verzuchting een retorische vraag. Ik vind dit juist een interessante vraag, die een antwoord verdient.
Kijkend vanuit het perspectief van karma ontstaat het volgende beeld. In je vorige levens heb je met vele mensen een relatie gehad. Veel van die relaties vragen voor dit leven om een vervolg. Een vervolg om kiemen die gezaaid zijn te laten groeien. Of om dingen recht te zetten die in het vorige leven scheef zijn gelopen.
Ook neem je uit het voorgeboortelijke idealen mee, en wanneer je die probeert vorm te geven, kan dat andere mensen inspireren of helpen. Wie zit er op je te wachten? Vele mensen, maar dan wel op een onbewuste manier.
Eerst door te handelen kom je de mensen tegen die op je zitten te wachten. En door dan terug te kijken naar wat je gedaan hebt en hoe dat gewerkt heeft, kun je gaan zien wie dat zijn geweest.
Je weet immers ook gewoonlijk niet op wie jij nu wel zit te wachten. Dat blijkt ook pas wanneer mensen naar jou toe handelen.
Follow6 reacties op “Wie zit er op mij te wachten?”
Laat een reactie achter
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
07-02-2012 om 12:46
mooi
09-02-2012 om 11:30
Wat verrassend die gedachte dat wij ook niet weten op wie we zitten te wachten!…
Spannend om daar even bij stil te staan en me af te vragen wie ik nog op mijn weg ga ontmoeten.
Voel mijn hart een sprongetje maken en me blij worden…….
11-02-2012 om 13:08
Deze gedachte wordt nog verrassender én dringender als je al over de 70 bent! Want wie zit er dan op je te wachten en op wie of wat wacht jij?
12-02-2012 om 18:11
Beste Nelle,
Ja, wie zit er op je te wachten als je ouder wordt? Ik kijk dan naar twee kanten. Als je ouder wordt kun je met meer afstand naar het leven kijken, en hebt meer levenservaring opgedaan.
Zijn er jongeren, die onbewust zitten te wachten op die ervaring? Laat je die ervaringen horen?
En zijn er misschien mensen met wie nog wat recht te zetten is van dit leven omdat er nog niet afgeronde zaken liggen?
Of zijn er aan de andere kant van de drempel zielen van overledenen, die op je wachten, omdat ze in die wereld verdwaald zijn en een zetje kunnen gebruiken?
Ik denk: er zijn altijd wel wachtenden!
13-02-2012 om 01:46
Ja….echt wel,
er zijn altijd wachtenden.
Wat een geruststelling.
Wat een uitdaging!
13-02-2012 om 13:35
Gisterenavond heb ik afscheid genomen van mijn ex-schoonvader, had hem in de dertien jaar naar de scheiding niet meer echt ontmoet.
Maar ook in de 25 jaar tijdens het huwelijk met zijn zoon was er zelden van een echte ontmoeting spraken geweest. Zelden?! Misschien wel nooit.
Hij is stervende en ik had zo een gevoel van hem toch maar even gedag te moeten gaan zeggen.
Een onverklaarbaar, verwonderlijk, gevoel wat niet te rijmen viel met de werkelijkheid van alle dagen waarin we ons leven hadden gedeeld.
Tientallen argumenten, om niet te gaan, passeerden.
Ben wel gegaan, twee keer, gisteren en eergisteren avond, een uurtje maar.
Hadden we op elkaar gewacht?
Ik misschien, onbewust, wel op deze ontmoeting?
Hij dan ook?
Wat zijn er samen blijer van geworden!
Er zijn een paar “dingetjes” gelukt die nooit lukte tussen ons.
Wat waren we evetjes “rijk” zo samen.
En nu, nu is het goed,
respectvol naar ons beiden.
Opgeschoond.