Karma moeilijk?

Karma: zo moeilijk?!

Iemand zei pas: ‘Het denken in reïncarnatie en karma is zo moeilijk. Waarom moet het zo ingewikkeld? Hoe weet je nu of het zo is?’

Ik denk: zolang we niet direct kunnen waarnemen wat er na de dood gebeurt, zijn er maar een paar antwoorden op die vragen:

– Of je besluit dat reïncarnatie voor jou niet bestaat.

– Of je gelooft het vanuit wat ingewijden zeggen.

– Of je neemt het aan als hypothese, en gaat op onderzoek.

Leven met de hypothese betekent: proberen te zien wat de consequenties van die hypothese zijn wanneer je het leven en gebeurtenissen vanuit dat perspectief bekijkt. Begrijp je beter wat je meemaakt? Krijg je een andere verhouding tot je gezondheid en ziekte? Of tot de relatie die je met anderen hebt? Hoe werkt het leven met deze hypothese op jou in? Zo blijkt geleidelijk of deze hypothese voor jou werkzaam is.

Zo kijk ik er de laatste tijd methodisch naar.

En toen las ik een verhaal in de krant dat een team natuurkundigen in Delft mogelijk het Majoranadeeltje had ontdekt. Geen idee waar dat nou over ging. Maar het bleek een deeltje waarvan de wetenschapper Majorana in 1936 op theoretische gronden had geconcludeerd dat het moest bestaan. Dit zelfde geldt voor het Higgsdeeltje, ook een elementair deeltje dat een bouwsteen onder het standaardmodel van de deeltjesfysica, het model dat probeert de materie en zijn ontstaan te verklaren. Om het bestaan van dat deeltje aan te tonen heeft men een groot laboratorium gebouwd in Cern in Zwitserland. Kosten 5 miljard!

In de fysica kijkt men naar steeds kleinere deeltjes. Op grond van hypotheses. In het karmaonderzoek kijk je naar steeds grotere gehelen. Dat kun je dus, wetenschappelijk gezien, ook vanuit hypotheses doen.

Dat werken met hypotheses bespaart je de discussie over het wel of niet bestaan van reïncarnatie, een discussie die gewoonlijk niets oplevert.

Terug

Laat een reactie achter

U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.