Laatste blog: Ziel en lichaam
Karma, zonder schuld!
Karma: geen schuld!
Denken over karma vraagt er om, het denken over schuld los te laten.
Je kunt in dit leven een scheve schaats rijden. Je kunt vergissingen maken, je kunt in verleiding gebracht worden. En daaruit kun je jezelf of anderen schade berokkenen. Dan kun je binnen het kader van dit leven wel praten over schuld.
Deze zaken hebben in de loop van het karma wel hun gevolgen. Schade die je jezelf aangedaan hebt, kan terugkomen in de vorm van aanleg voor ziekten. Schade aan anderen kan terugkomen als een lastige lading in een relatie. Maar schuld kun je het dan niet meer noemen. En waarom niet?
In de periode tussen door en nieuwe geboorte neem je afstand van het afgelopen leven. Je kijkt terug vanuit de geestelijke wereld. Uit liefde voor de ander, en uit liefde voor de wereld neem je het op je om een nieuwe incarnatie aan te gaan. Uit betrokkenheid neem je de gevolgen van het vorige leven op je, die ziekte-aanleg, of die stoornis in de relatie.
En dan stap je in dat volgende leven. De schuld heeft plaats gemaakt voor betrokkenheid, voor een liefdevol willen.
Als je dat kunt voelen wanneer je naar je karma kijkt, dan kan dat kracht geven!
Follow2 reacties op “Karma, zonder schuld!”
Laat een reactie achter
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
17-07-2012 om 08:43
Jaap,
dank voor al het werk dat je op het gebied van karma verzet en de inzichten die je zo gul met ons deelt. Zo veel heb ik hierdoor al geleerd en verworven.
Op een stukje wil ik graag reageren, dat gaat over het woord schuld. Ook voor dit leven zou ik het woord schuld graag willen vervangen door bijv. verantwoordelijkheid. Bij het woord schuld voel ik meteen veroordeling, zie ik mensen wijzen, verstar ik en kruip ik inwendig in een hoekje. Kortom; ik verlies gemakkelijk mijn beweeglijkheid en aanwezigheid. En daarmee ook het vermogen vrij na te denken over welke actie ik in het hier en nu kan ondernemen om weer recht te doen. Jou kennende is die veroordeling het laatste wat je wilt.
Het woord verantwoordelijkheid roept mij, net als het woord schuld, op tot nadere beschouwing. Ik voel er echter meer innerlijke vrijheid bij. Als er iets fout is gegaan in de wijze waarop ik verantwoordelijkheid nam, in die bewoordingen, kan ik er meer met mijn ik bij blijven, waardoor ik mijn betrokkenheid in het hier en nu niet zo verlies of weer eenvoudiger kan oppakken en doen wat gedaan moet worden.
Monnie
20-07-2012 om 14:57
Wat is een scheven schaats, Jaap? Dat is cultureel bepaald en tijdsgebonden. Wat we hier en nu normaal vinden, was 50 jaar geleden of is in andere culturen een doodzonde.
In deze ‘gevangenis’ die onze driedimensionale kosmos noodgedwongen voor ons is, bonk je wel eens tegen de muren van een dimensie aan. De geestelijke wereld, die ik als een ‘andere kosmos’ beschouw die dwars door de onze heenloopt, kent totaal andere wematigheden, die met onze driedimensionale hersentjes niet te omvatten zijn. Deze komossen hangen samen en beïnvloeden elkaar; wij zijn in allebei.
We hebben de neiging om elke werkzaamheid uit de geestelijke wereld te interpreteren met ons driedimensionaal taalgebruik, we kunnen niet anders. Zo komen begrippen als schuld of schade in ons op als we het over karma hebben.
M.i. kom je alleen met kunstzinnig taalgebruik in de buurt van de essentie van die werkzaamheid, waardoor het door mensen enigszins begrepen kan worden.
We zijn in deze fysieke realiteit om ons te ontwikkelen. Mijn ‘scheve schaats’ – jouw woorden – kan voor de ander de uitdaging zijn om deze ontwikkeling aan te gaan. Wat ik ontmoet in mijn leven kan ik uitsluitend en alleen op mezelf betrekken; ik kan niemand belasten dat hij of zij het leven leidt dat hij leidt. Ik moet er doorheen. Ik kan het natuurlijk wel uit de weg gaan omdat het te veel lijkt, ik mezelf niet kan overwinnen; maar ik zal mijn ontwikkelingspunt toch ooit moeten maken. En daar heb ik ook het vermogen voor, al vind ik het niet leuk!
Zonder de neiging tegen grenzen op te bonken en weerstanden te overwinnen, zonder ons te ontwikkelen, slingerde de mensheid nu nog door de bomen van Afrika! We realiseren ons veel te weinig door welke fysieke orkanen onze voorouders zijn gegaan, voor wij deze in geordende samenleving geboren konden worden. En zo zijn we bewustzijn over de fysieke realiteit aan het ontwikkelen en onze verhouding daartoe. Daar is nog een hele weg te gaan, maar de mensheid is wel onderweg en ik soms ook.
En nu komt ook de fase van ontwikkeling op het astrale niveau, het geestzelf. Dat kan alleen door mensen en overigens ook door dieren. Dieren reageren vanuit een instinct en mensen kunnen daar een wilsimpuls tegenover plaatsen, bijv. door zich te beheersen.
En zo bonkt er soms iemand – vaak ongewild – tegen mijn overgevoelige grenzen aan en ik tegen die van een ander die weer reageert. Als we de moraliteit zouden kunnen opbrengen door die ander heen te kijken en vertrouwen te hebben dat hij of zij net zo’n wezen met eenzelfde intentie is als ik, zou ik niet het gevoel hoeven te hebben dat mij schade berokkend wordt. Iemand leeft zichzelf met mij in de fysieke wereld en wij ontwikkelen ons aan elkaar! Door mij te verbinden met de ander ontdek ik wat liefde is. Dat is voor mij karma.