Laatste blog: Ziel en lichaam
Ziel en lichaam
Ziel en lichaam
De stemmingen in de ziel kun je proberen in beeld te brengen door die te vergelijken met kleur en beweging. In mijn meditatieve onderzoek probeer ik me de ziel zo voor te stellen als een modern abstract schilderij in beweging.
Boosheid beleef ik meer in de kleur rood, vreugde meer in de kleur geel. Woede beleef ik meer als een ruimend rood, ergernis meer als een krimpend rood. Vreugde als een teer geel dat bij zichzelf blijft, blijdschap als een kleur geel die meer gaat ruimen.
Alle stemmingen deelt ze ziel mee aan het lichaam. En zo verbinden die kleuren en bewegingen zich met bepaalde plaatsen in het lichaam.
Het lichaam zet het om in lichamelijke activiteit: verandering in spanning van spieren, oppervlakkiger of juist dieper ademen, ritme van de hartslag, en verandering in doorbloeding van organen.
Hoe meer een stemming tot grondpatroon wordt, hoe meer het lichaam zich daar blijvend aan zal aanpassen.
Hoe beleeft u stemmingen als vreugde, blijdschap, plezier, opgetogen, uitgelaten zijn?
Of sympathie en antipathie?
Hoe zou u angst, verheugen, tegenop zien, schuld of schaamte in kleur en beweging in het lichaam zien?
Dit is een poging tot een onderzoekje!
Ik ben benieuwd naar jullie reacties!
Follow2 reacties op “Ziel en lichaam”
Laat een reactie achter
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
14-03-2013 om 21:02
Angst beleef ik in verschillende tinten grijs, hoe groter de angst hoe meer de kleur verdicht, als naar een dik grijs rookgordijn.
Is er in aanvang nog iets van een samentrekkende beweging, later als de angst groot is, zo tegen paniek aan dan is het een soort van rechthoekige vorm, waar amper tot geen beweging in zit.
Uitgelaten/enthousiastme zijn beleef ik als een oranje kleur die zich grenzeloos uitbreidt. De kern ervan is intens van kleur, naar buiten toe verwaaid het.
Van al deze stemmingen valt een interessant abstract schilderij te maken!
Corinne
19-02-2014 om 13:31
Ik heb eens een schilderij gekocht van een mevrouw van wie de man gestorven was en waar zij veel verdriet van had. Het stelt een in zichzelf gekeerde vrouw voor. Ik had het schilderij naast mijn bed gehangen. ’s Nachts werd ik wakker en een donkere kleur kwam van het schilderij op mij af. Ik schrok van de zwarte kleur, het maakte mij angstig. Maar ineens wist ik, zwart is niet eng en ervaarde ik een fluweelzacht zwart. Jaren later toen ik ’s avonds met iemand in de polder liep, verliet de zwarte schaduw mij.
Ruzie die geen oplossing biedt ervaar ik als wolkend bruin.
Tederheid als roze en een geluksgevoel als een doorschijnend blauw.
Vooral voel ik de kleuren als een voordurend bewegen.